yortavlamaq

f. məh.

1. Yorta yerişlə yeriməyə, yortmağa başlamaq. <Məcid> göy ürkəsinə bir acı qamçı çəkdi. Ürkə yortavladı. S. R..

2. Sürətlə, çapa-çapa getmək. O, üzünü enişə tərəf döndərib: – Sən bir gör, necə də əti kəsilmiş kimi yortavlayır! S. R..